در سیستم حقوقی ایران، دو نوع عقد ازدواج وجود دارد: عقد نکاح دائم و عقد نکاح موقت. اکثر ازدواج‌های ثبت شده از نوع دائم هستند، اما در برخی موارد، عقد نکاح به صورت موقت نیز صورت می‌گیرد.
برای تصمیم‌گیری درباره اینکه ازدواج به صورت موقت یا دائم باشد، به نظر افراد بستگی دارد. در عقد موقت، زن و شوهر برای مدت مشخصی با هم ازدواج می‌کنند و با اتمام مدت مقرر، رابطه زناشویی بین آن‌ها پایان می‌یابد. هزینه صیغه موقت نیز از موضوعاتی است که در این مورد باید به آن توجه شود.
صیغه موقت که به آن عقد نکاح موقت نیز گفته می‌شود، شرایط خاصی دارد و تا حد زیادی با عقد نکاح دائم متفاوت است. برخی شرایط در قانون برای عقد موقت وجود دارند که در صورت عدم رعایت آن‌ها، عقد باطل خواهد شد و نمی‌توان آثار حقوقی آن را مورد توجه قرار داد.
صیغه موقت سبب رابطه زناشویی بین دو طرف می‌شود، اما با اتمام مدت مقرر، رابطه زناشویی بین آن‌ها پایان می‌یابد و دیگر طرفین هیچ گونه رابطه زناشویی نسبت به هم ندارند. بنابراین، در عقد موقت، رابطه زناشویی برای مدت مشخصی وجود دارد و پس از اتمام مدت، این رابطه پایان می‌یابد.
عقد نکاح کردن زن و مرد بدون اجرای صحیح و قانونی تشریفات شرعی، دلیل موجهی برای ازدواج نیست. قوانین عقد نکاح مشخص می‌کنند که این وقایع باید در مراجع رسمی ثبت شوند.
زوجینی که می‌خواهند با هم ازدواج کنند، باید به دقت تشریفات قانونی و شرعی را رعایت کنند. از شرایط اساسی برای عقد نکاح ثبت این رویداد در مراجع رسمی است و عدم این ثبت، ممکن است موجب تحمیل جرایم شود.
قانون می‌تواند زوجین را مجبور به ثبت رویدادهایی مانند عقد نکاح و طلاق کند. در واقع، تمامی این وقایع باید به صورت رسمی ثبت شوند تا عقد نکاح به درستی برقرار شود.
با توجه به قوانین، عقد موقت فقط در مواردی که قانون اجبار کند، باید ثبت شود. به عبارت دیگر، شوهر در تمامی موارد مجبور به ثبت عقد موقت نیست، مگر در شرایطی مانند بارداری که الزامی است ثبت ازدواج موقت انجام شود.